Τρίτη 19 Απριλίου 2016

Πασχαλινά ποιήματα.

Πλησιάζουν οι γιορτές του Πάσχα! Γνωρίζουμε μερικά ποιήματα και ανακαλύπτουμε περισσότερα. Κάποια χρησιμοποιούνται σαν κάλαντα (για τον Λάζαρο), μερικά είναι μοιρολόγια της Παναγίας, υπάρχουν αυτά που μας περιγράφουν την κάθε ημέρα της Μεγάλης Εβδομάδας και βέβαια βρήκαμε και ποιήματα ποιητών γραμμένα για παιδιά. Διαλέξαμε μερικά και τα παρουσιάζουμε.

1) Κάλαντα του Λαζάρου (από την Ειρήνη)
Πού' σαι Λάζαρε, πού είν' η φωνή σου
που σε γύρευε η μάνα κι η άδερφή σου.
Ήμουνα στη γη βαθιά χωμένος
κι από τους εχθρούς κυνηγημένος.
Βάγια, βάγια των βαγιών
τρώνε ψάρι και κολιό 
και την άλλη Κυριακή
ψήνουν το παχύ τ' αρνί.

2) Το μοιρολόι του Λάζαρου(από την Ελένη Ε.)
Εν τη πόλει Βηθανία
κλαίουν Μάρθα και Μαρία
Λάζαρον τον αδελφόν τους.
Τον μοιρολογούν και κλαίουν,
τον μοιρολογούν και λέουν.
Τρεις ημέρες τον θρηνούσαν
και τον εμοιρολογούσαν.
Την ημέραν την Τετάρτη
κίνησε ο Χριστός για να 'ρτει
και εβγήκε η Μαρία
έξω από τη Βηθανία,
και εμπρός Του προσκυνεί
και τους πόδας Του φιλεί.
-Αν εδώ ήσουν, ο Χριστός μου,
δεν θ' απέθνησκε ο αδελφός μου.
Μα και τώρα εγώ πιστεύω
και καλότατα ηξεύρω
ότι δύνασαι, αν θελήσεις,
και νεκρούς να αναστήσεις.
-Λέγε, πίστευε, Μαρία,
άγωμεν εις τα μνημεία.
Και παρευθύς επήγασι
τον τάφον Τού εδείξασι.
Τότε ο Χριστός δακρύζει
και τον Άδη φοβερίζει:
"Άδη Τάρταρε και Χάρο,
Λάζαρο θα σου τον πάρω.
Δεύρο έξω, Λάζαρε μου,
φίλε και αγαπητέ μου".
Και ευθύς από τον Άδη,
ως εξαίσιον σημάδι,
Λάζαρος απελυτρώθη
ανεστήθη και σηκώθη,
ζωντανός σαβανωμένος
και με το κερί ζωσμένος.
Τότε η Μάρθα κι η Μαρία
τότε όλη η Βηθανία,
Μαθηταί και Απόστολοι
τότε ευρέθηκαν όλοι.
"Δόξα τω Θεώ" φωνάζουν
και τον Λάζαρο εξετάζουν:
- Πες μας, Λάζαρε, τι είδες
εις τον Αδη που επήγες;
-Είδα φόβους, είδα τρόμους,
είδα βάσανα και πόνους.
Δώστε μου νερό λιγάκι,
να ξεπλύνω το φαρμάκι
της καρδιάς μου, των χειλέων,
και μη με ρωτάτε πλέον.

3) Η εβδομάδα των Παθών (από τη Χαρά)

Μεγάλη Δευτέρα, μεγάλη μέρα.
Μεγάλη Τρίτη, μεγάλη κρίση.
Μεγάλη Τετάρτη, μεγάλο σκοτάδι.
Μεγάλη Πέφτη, δάκρυο πέφτει.
Μεγάλη Παρασκευή, θλίψη πολλή.
Μεγάλο Σαββάτο, χαρές γιομάτο.
Μεγάλη Λαμπρή, αβγό κι αρνί.


4) Η εβδομάδα των Παθών (από την Ειρήνη)
Μεγάλη Δευτέρα, μεγάλη μαχαίρα.
Μεγάλη Τρίτη, ο Χριστός εκρύφθη.
Μεγάλη Τετάρτη, ο Χριστός επιάστη.
Μεγάλη Πέφτη, ο Χριστός παιδεύθη.
Μεγάλη Παρασκευή, ο Χριστός στο καρφί.
Μεγάλο Σαββάτο, ο Χριστός στον τάφο.
Μεγάλη Κυριακή, ο Χριστός θα αναστηθεί.


5) Μοιρολόι της Παναγιάς
Σήμερα μαύρος ουρανός, σήμερα μαύρη μέρα,
σήμερ’ άγγελοι, αρχάγγελοι, όλοι μαυροφορούνε,
σήμερα όλοι θλίβονται και τα βουνά λυπούνται,
σήμερα πάνε κι’ έρχονται στης Παναγιάς την πόρτα.

Η Παναγιά η Δέσποινα καθόταν στο θρονί της,
την προσευχή της έκανε για το μονογενή της.
Ακούει βροντές, ακούει αστραπές και ταραχές μεγάλες,
προβάλλει, από τη θύρα της να δη στη γειτονιά της.
Βλέπει τον ουρανό θαμπό και τ’ άστρα βουρκωμένα
ακούει φωνή, ακούει λαλιά, απ’ αρχαγγέλου στόμα:
«Σώσε, κερά μου Παναγιά, τούτηνε δα την ώρα
και τον Υγιό τον επιάσανε, και στο σταυρό τον πάνε.»

Η Παναγιά σαν τ’ άκουσε, έπεσε και λιγώθη,και,
σαν την συνεφέρανε, τούτο το λόγο λέει:
«Όσοι πονάτε το Χριστό, όλοι κοντά μου ελάτε.»

Η Μάρθα , η Μαγδαληνή και του Λαζάρου η μάννα,
του Ιακώβ η αδελφή, κ’ οι τέσσερες αντάμα, επήραν το στρατί-στρατί,
στρατί το μονοπάτι. Τηράν ζερβά, τηράν δεξιά, κανένα δε γνωρίζουν,
τηρούν και πιο δεξιώτερα, θωρούν τον Άϊ-Γιάννη.

«Άϊ μου Γιάννη, Πρόδρομε και βαπτιστή του γιού μου,
μην είδες μου το τέκνο μου και σε το δάσκαλό σου;»
«Ποιος έχει χείλη να στο πη, καρδιά να μολογήση,
ποιος έχει χειροπάλαμα για να σου τονε δείξη»;

«Έχεις και χείλη να το πης, καρδιά να μολογήσης,
έχεις και χειροπάλαμα, για να μου τόνε δείξης.»
«Θωρείς εκείνον τον γυμνό, τον παραπονεμένο,
οπού φορεί στην κεφαλή, αγκάθινο στεφάνι;
Εκείνος είναι ο γιόκας σου, κ’ εμέ διδάσκαλός μου.»

Η Παναγιά, σαν τάκουσε, τούτον τον λόγο λέει:
«Πού ‘ναι γκρεμνός να γκρεμιστώ, γιαλός να πάω να πέσω;»

Κανένας δεν της μίλησε να την παρηγορήση·
μον’ ο Χριστός της μίλησε απ’ τον σταυρόν επάνω:
«Κάμε, μαννούλα, υπομονή και διάφορο δεν έχεις.
Στρώσε τραπέζι θλιβερά να φάνε οι θλιμμένοι
και, το μεγάλο Σάββατο, καθού να μ’ απαντέχης.
Την Κυριακίτσα το πουρνό ,
θα πουν Χριστός Ανέστη».



6)Αναστάσιμο
Αι-Γιώργη καβαλάρη,
Σίμωσε στα πεζούλια
Να πάρεις στα καπούλια
Το φίλο σου Χριστό.
Πάρτ' το το παλικάρι
Γιατ' είναι πληγωμένο
Πολύ εξαντλημένο
Απ' το βαρύ σταυρό.

Την νύχτα αναστήθει.
Τρέχει η πλευρά Του αίμα.
Θα ιδείς δεν είναι ψέμα
Ρώτα και το Θωμά.
Μόνος Του εξεντύθει
το νεκροσάβανό Του
και πάει στο φτωχικό Του
στη μάνα Παναγιά.

Και ποια μητέρα άλλη
Έχει τη χάρη Της,
Να βλέπει αναστημένο
Το παλικάρι της;

Στο γυρισμό, αφέντη,
Μ΄ αυγά κι αρνί
Σας καρτερούν στ΄ αλώνια
οι χριστιανοί! 

Και μερικά σε εικόνες. Πρώτα της Αρκαδίας.


Και ύστερα μερικά που βρήκαμε στο διαδίκτυο .







Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου