Δευτέρα 16 Μαΐου 2016

Του κόσμου το ψωμί

Με αφορμή την ενότητα της Γλώσσας για το ψωμί ανακαλύπτουμε πολλά για τον κύκλο της παραγωγής του,  για την ιστορία της παρασκευής του παλιά και τώρα, αλλά και για τα είδη του και για τις λέξεις που το ονοματίζουν. 

Επισκεπτόμαστε εικονικά το Μουσείο Λούλη και βρίσκουμε πλήθος πληροφορίες για την ιστορία του ψωμιού από τα πολύ παλιά χρόνια μέχρι σήμερα. Πατάμε στην εικόνα για να πλοηγηθούμε.

                                           

Στην επόμενη εικόνα πατώντας πλοηγούμαστε στη διαδικασία καλλιέργειας και άλεσης του σιταριού, ζυμώματος και ψησίματος του ψωμιού.  



Από το ίδιο μουσείο είναι και η ταινία που ακολουθεί.






Κλείνοντας την αναφορά μας στο ψωμί λίγα λόγια και για τις λέξεις του, γιατί έτσι μαθαίνουμε, παίζοντας με τις λέξεις.

Οι αρχαίοι Έλληνες έλεγαν το ψωμί άρτο. Και η λέξη επιβίωσε μέχρι σήμερα και στην εκκλησιαστική ορολογία (άρτος και αρτοκλασία) αλλά και στην καθημερινή μας κουβέντα. Λέμε άρτος, αρτοποιός και αρτοποιείο για το ψωμί, τον φούρναρη και το κατάστημά του. Πώς όμως προέκυψε η λέξη ψωμί; Μαθαίνουμε ότι στα αρχαία ελληνικά ψωμός είναι η μπουκιά για κάθε είδος φαγητού και σιγά σιγά αργότερα έφτασε να σημαίνει κυρίως τη μπουκιά ψωμί (ψωμίον). Πέρασαν τα χρόνια και πια η λέξη χρησιμοποιείται αντί της λέξης άρτος. 
Στο Ευαγγέλιο του Ιωάννη, χρησιμοποιείται πάντοτε για το ψωμί η λέξη άρτος (πέντε άρτοι κρίθινοι, στο θαύμα του πολλαπλασιασμού) όταν όμως στον μυστικό δείπνο ο Ιησούς θέλει να υποδείξει τον μαθητή που θα τον παραδώσει, παίρνει μια μπουκιά ψωμί και λέει "εγώ βάψω το ψωμίον και δώσω αυτώ" και βουτάει το ψωμί στο κρασί και το δίνει στον Ιούδα. Με τον καιρό, το ψωμίον δεν σήμαινε πια τη μπουκιά ψωμί αλλά το ψωμί γενικώς. (Πηγή ο Ν. Σαραντάκος).

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου